منظومه شمسی ما از خورشید، هشت سیاره و یک سیاره کوتوله (و ماه هایشان)، یک کمربند سیارکی و بسیاری از ستاره های دنباله دار و شهاب ها تشکیل شده است. خورشید در مرکز منظومه شمسی ماست. سیارات، ماه هایشان، سیارک ها، ستاره های دنباله دار و سنگ های دیگر همه دور خورشید می گردند. نه سیاره ای که دور خورشید می گردند به ترتیب فاصله از خورشید عبارتند از: عطارد، ناهید، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتون (یک سیاره کوتوله).
بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی ما مشتری ست. به دنبال آن زحل، اورانوس، نپتون، زمین، ناهید، مریخ، عطارد و در آخر پلوتون ریز قرار دارند. مشتری به قدری بزرگ است که همه سیارات دیگر را می توان در داخل آن جا داد.

سیارات داخلی، سیارات خارجی
سیارات داخلی (سیاراتی که نزدیک به خورشید دور آن می گردند) کاملاً از سیارات خارجی تر (سیاراتی که دور از خورشید به دور آن می گردند)، متفاوتند.
سیارات داخلی عبارتند از: عطارد، ناهید، زمین و مریخ. این سیارات نسبتاً کوچکند و بیشتر از سنگ تشکیل شده اند و تعداد کمی ماه دارند یا اصلاً ماه ندارند.
سیارات خارجی تر عبارتند از: مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتون (یک سیاره کوتوله). آنها اکثراً بسیار بزرگ، اکثراً گازی و حلقه دار هستند و ماه های زیادی دارند (به استثنای پلوتون که کوچک و سنگی ست و تنها یک ماه بزرگ و دو ماه ریز دارد).

دما روی سیارات
معمولاً هر چه سیارات از خورشید دورتر قرار گرفته باشند، سردترند. تفاوت ها موقعی رخ می دهد که اثر گلخانه ای یک سیاره را گرم می کند (مثل ناهید) که با یک جو ضخیم احاطه شده.

تراکم سیارات
سیارات گازی خارجی تر نسبت به سیارات سنگی داخلی تراکم کمتری دارند.
زمین متراکم ترین سیاره است. زحل کمترین تراکم را دارد. به طوری که روی آب شناور باقی می ماند.

جرم سیارات
مشتری سنگین ترین سیاره است. زحل به دنبال آن است. اورانوس، نپتون، زمین، ناهید، مریخ عطارد و پلوتون به ترتیب به دنبال آنها قرار دارند.

نیروهای جاذبه روی سیارات
سیاره ای که سطحش قوی ترین نیروهای جاذبه ای را دارد، مشتری ست. اگرچه زحل، اورانوس و نپتون هم سیارات خیلی سنگینی هستند، نیروهای جاذبه شان در حد نیروی جاذبه زمین است. این به خاطر این است که نیروی جاذبه ای که در سطح سیاره بر یک شیء وارد می شود، با جرمش و با معکوس مربع شعاع سیاره تناسب دارد.

طول یک روز در سیارات
روز مدت زمانی ست که طول می کشد تا یک سیاره روی محورش (360 درجه) بچرخد. یک روز روی زمین تقریباً 24 ساعت طول می کشد.
سیاره ای با طولانی ترین طول روز ناهید است. یک روز روی ناهید 243 روز زمینی طول می کشد (یک روز روی ناهید بلندتر از سالش است. یک سال روی ناهید فقط 7/224 روز زمینی طول می کشد).
سیاره ای با کوتاه ترین طول روز مشتری است. یک روز روی مشتری فقط 8/9 ساعت زمینی طول می کشد. موقعی که شما از زمین به مشتری نگاه می کنید، می توانید بعضی از تغییر شکل هایش را ببینید.

متوسط سرعت حرکت در مدار سیارات
سیارات با سرعت های مختلف به دور خورشید می گردند. هر سیاره موقعی که به خورشید نزدیک تر می شود سرعتش زیاد می شود و موقعی که از خورشید دور می شود، سرعتش آهسته تر می شود این قانون دوم حرکت سیاره ای کپلر است.

سیارات منظومه شمسی ما
برای مشاهده جدول مقایسه ای سیارات روی لینک کلیک کنید http://saramany.googlepages.com/1251.jpg

سیارات دیگر
در سال 2005 یک شی ء بزرگ فراتر از پلوتون در کمربند کیپر مشاهده شد.
تعدادی از ستاره شناسان فکر می کنند که ممکن است سیاره دیگری یا ستاره شریکی با خورشید فراتر از مدار پلوتون در حال گردش به دور خورشید باشد. این ستاره شریک یا سیاره ممکن است (یا ممکن نیست) که وجود داشته باشد. نظریه وجود این شیء فرضی می گوید که ممکن است یک شیء کیهانی، شاید یک ستاره کوتوله قهوه ای سرد که سخت می شود آشکارش کرد (به نام نمیسیس Nemesis)، به وسیله حوزه مغناطیسی خورشید به دام افتاده باشد. این نظریه می گوید که این شیء وجود دارد چون که بعضی از مدارهای ستاره های دنباله دار با دور بلند به شکل غیر قابل توضیحی مغشوش می شوند. مدارهای این ستاره های دنباله دار دور، به نظر می رسد که به وسیله کشش جاذبه ای یک شیء دور در حال گردش به دور خورشید تحت تأثیر قرار گرفته باشند.